Andrea’ya Mektuplar

P.T. Barva bu ilk kitabında görmenin büyük bir eylem olduğunu anımsatıyor bize. Öykülerinde hakikati bakışla sınıyor. Çağımızın büyük kötülüklerinin küçük insanı nasıl etkilediğini, insanın hayatta kalabilme dirayetindeki gücü gözler önüne seriyor. Bakışı çeşitlendirerek, anlatımı çoğullaştırarak yapıyor bunu. Körleşmeyi, ahrazlaşmayı, her ikisine cesaretle karşı çıkanları anlatıyor. P.T. Barva her şeyi dışarıda bırakan yabancılaşmış gözle, her şeyi içine alan derin kavrayışı bir arada ustalıkla değerlendiriyor. Olgun mizahından doğan ironisi hikâyelerin can damarındakini, anlatılamaz olanı açıklıyor. Uzun öykülerinin dönemeçlerinde en kısa şiir haikuların atmosferini kitaba pelür kâğıdı gibi yerleştirilmiş haikularında uzun hikâyelerin doğasını yaşatıyor. P.T. Barva edebiyatı zaman ötesi bir yerden, insanın aklıyla yüreğinin gölgelik alanlarındaki durak yerlerinden kuruyor. - Fadime Uslu