Oryantalist Metinlerde Öteki İmgesi;İslam - Osmanlı - Müslüman - Türk

“Aslanlar kendi tarihlerini yazana dek, av hikâyeleri hep avcıları övecektir.” Batı medeniyeti, modern zamanlarda bile, kendi merkeziliğini korumak için eski anlatıları güncelliyor. Bugünün medya dili, siyasal söylemleri ve hatta bilimsel anlatıları bile çoğu zaman o eski önyargının ve üstünlük kompleksinin yeni biçimleridir. Oryantalist mantıkla üretilen tüm eserler, Batı dünyasının Doğu'yu bir başka ifadeyle “ötekini” tanımak yerine tanımlayan, anlamak yerine kurgulayan özelliktedir. Doğu dışa kapalıdır, geri kalmıştır, barbar ya da vahşidir ve medeniyetten uzaktır... Daha da kötüsü zamanın dışında kalan bu dünya modernleşmeye de kapalıdır! Bu, Batı'nın kendi dışındaki her şeyi ötekileştirmesi, indirgemeci bir tavırla gerçeği basitleştirerek deforme etmesinden başka bir şey değildir esasında. Peki, ama bir medeniyet kendi varlığını ötekinin pasifliği üzerinden meşrulaştırabilir mi? Elindeki bu eser, yüzyıllardır süregelen ve Doğu'yu bir fantezi dünyası, durağan ve pasif bir öteki ya da daimî bir tehdit olarak konumlandıran oryantalist perdenin aralanmasına bir davettir. Amacımız, Batı'nın kendi kimliğini ve iktidarını meşrulaştırmak adına nasıl bir “Doğu” inşa ettiğini gözler önüne sermek ve okuyucuyu, avcıların değil aslanların yazdığı bir tarihe tanıklık etmeye çağırmaktır. Gerçek özgürlük, anlatılanı sorgulamak ve gerekirse “o anlatıyı” reddedebilmektir.